Artwork(s) of the week #25: Richard Diebenkorn – Cityscape I + Ocean Park nr. 67

Richard Diebenkorn (1922-1993) is één van de bekendste naoorlogse kunstenaars van Amerika. Een kunstenaar waarvan het talent al snel ontdekt was, al tijdens zijn studiejaren. Hij kreeg ook direct na zijn afstuderen (1948) een solo tentoonstelling in de California Palace of the Legion of Honor, dit is een onderdeel van de Fine Arts Museums of San Francisco. Hiermee zette hij de toon voor zijn verdere carrière.

Diebenkorn veranderde in de loop van zijn carrière regelmatig van stijl. In het begin was hij meer een abstract expressionistische schilder, geïnspireerd door mannen als De Kooning en Clyfford Still. Later halverwege de jaren ’50 ging hij meer de figuratieve kant op, maar hij verloor nooit het contact met de abstractie. Zelfs in zijn figuratieve werk ging het bij Diebenkorn over vlak- en kleurverdeling en hanteerde hij de expressionistische manier van schilderen. Dikkere verf om randen mee aan te geven, vlakken die tegen of over elkaar heen liggen en zijn kwaststreken bleven altijd zichtbaar. Als je zou inzoomen op gedeeltes van zijn schilderijen dan worden dat kleine abstracte schilderijtjes.

Aan het einde van de jaren ’60 toen hij verhuisde naar Santa Monica ging hij weer teug naar de abstractie. Vanaf dat moment zou hij gaan werken aan een serie geometrisch abstracte schilderijen,135 in totaal, genaamd ‘The Ocean Park series’. Deze schilderijen waren gebaseerd op boven aanzichten van landschappen en uitzichten vanuit gebouwen, waardoor de horizon hoog komt te liggen. Met deze serie veroverde hij de hele wereld en wordt hij gezien als één van de grote Amerikaanse schilders van die tijd.

Ikzelf vind de periode van mid jaren ’50 tot eind jaren ’60 het interessantst. Dit komt omdat zijn fantastische kleurgebruik en gevoel voor compositie hier het best tot zijn recht komt. En daarbij is de manier waarop hij verf aanbrengt op het doek ongekend, hij gebruikt de verf niet alleen om vlakken mee in te kleuren, maar per vlak krijgt de verf zijn eigen karakter en structuur. Prachtig hoe hij met snelle kleine bewegingen grasvlaktes schilderde en hoe hij soms met één grote kwaststreek een hele heuvel plaatste op het canvas.

Het grappige en interessante, wat ik een tijd geleden ontdekte is dat hij in zijn figuratieve periode ook een serie landschappen schilderde die, als je ze naast een aantal van zijn Ocean Park schilderijen zou leggen ontzettend veel overeenkomsten hebben. Daarom selecteer ik nu niet één schilderij, maar twee schilderijen uit die verschillende periodes uit zijn carrière.