Artwork of the week #16: Andrew Brischler – Last chance for Romance

Andrew Brischler (1987) is een Amerikaanse schilder die vorig jaar pas afstudeerde aan de MFA Fine Arts, School of Visual Arts in New York. Sinds zijn afstuderen zit hij bij Gavlak Gallery, dit is een galerie die graag durf en experiment ziet bij kunstenaars en dat heeft Brischler naar mijn mening in zeer grote mate.

Hij maakt ontzettend interessante schilderijen die als basis fundamentele abstractie hebben. Het gaat over vorm kleur en compositie, maar wat deze schilderijen anders maakt is de viezige uitstraling die met een ongelooflijke kwaliteit is neergezet. Zijn schilderijen lijken van de straat geraapt, overheen gelopen, vertrapt en versleten. Het lijkt alsof er met weinig respect omgegaan is met de kunstwerken, maar niets in minder waar. Deze zijn met uiterste precisie geschilderd vanuit een opgezet plan, alles wat je ziet is geschilderd, getekend en bedacht. De vlekken en strepen en krabbels worden allemaal geplaatst op weloverwogen plekken en zijn echt niet ontstaan uit viezige ongeconcentreerdheid.

 Brischler zoekt hiermee de randen van het schilderij op, wat is een schilderij en hoe ver kan en mag je gaan om de tradities van de schilderkunst te ondermijnen. Zijn het nog wel schilderijen als je kijkt naar “ogenschijnlijk” vieze doeken? Maar laat je niet foppen door zijn beelden, hij is toch echt een schilder schilder, iemand hij alles doet ten gratie van de schilderkunst.

Hij borduurt natuurlijk verder op de traditie van de fundamentele schilderkunst waar mannen zoals Robert Ryman en Kenneth Noland in de jaren 50 en 60 furore mee maakte. Maar toch is het werk van Brischler echt van deze tijd. Hij laat zich beïnvloeden door, graffitikunst die toch vaak op vieze muren en gore plekken worden geplaatst, de vluchtigheid van de samenleving in de grote stad die New York heet en de gritty en vaak gore omgeving die de stad toebehoort. Dit zie je allemaal terug in zijn schilderijen.

Het mooie van zijn schilderijen is dat ze je doen nadenken, wat is perfectie en imperfectie wat is mooi en wat is niet mooi en bestaat dat eigenlijk wel, perfectie en mooi? Is het niet iets wat we zelf kunnen bepalen of zijn het vastgestelde dingen?

Goed, dit zijn vragen die bij mij naar boven komen en misschien bedoeld Brischler dat zelf helemaal niet en gaat het bij hem gewoon om schilderijen schilderen en dat is eigenlijk ook wel lekker.

 

Andrew Brischler – Last chance for Romance, 86 x 66 cm, 2012