Elke week post ik hier één werk van een kunstenaar die mij inspireert en uitdaagt om zelf te schilderen.
Hidenori Mitsue, is een Japanse schilder woonachtig in Nederland. Hij werkt in Blaricum waar hij een oud atelier van Piet Mondriaan bezet.
Ik heb Hidenori leren kennen op de HKU, daar kwam hij langs als gast docent. In die tijd heb ik vaak met hem gesproken en gediscussieerd over mijn werk maar ook wat zijn werk en kunst voor hem betekent. Hij was in Japan al jaren aan de weg aan het timmeren als kunstenaar en gaf daar zelfs les op een kunst academie, maar hij zocht een uitweg om uit het gestructureerde en conservatieve Japan te ontsnappen. Hij wilde meer vrijheid voor hem als kunstenaar en was daarom al jaren bezig om naar Nederland te komen en uiteindelijk is hem dat ook gelukt.
In 2007 kwam hij terecht bij de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, waar hij het 4 jaar instroomde. Hier leerde hij autonomer en vrijer te denken. Zijn werk werd door die vrijheid steeds beter en het lukte hem steeds meer om zijn ideeën te vertalen naar het schilderij.
Na de academie kwam hij via de Dooyewaard stichting terecht in Blaricum, in het atelier waar hij nu nog steeds werkt. Nu is hij een gevestigde naam in de Nederlandse kunstwereld en is verbonden aan galerie Vous Etes Ici in Amsterdam en aan Galerie Jaap Sleper in Utrecht. In September begint er een groeps- tentoonstelling van Japanse kunstenaars in KadE (Amersfoort) waar hij aan mee doet.
In zijn werk probeert hij Nederlandse iconografie te verbinden met zijn Japanse achtergrond. Zo heeft hij schilderijen van Nederlandse meesters geschilderd in zijn eigen stijl. Dit was zijn manier om zich te verbinden met de Nederlandse kunstgeschiedenis. Maar hij schildert, zeker in de laatste twee jaar, veel verstilde slowmotion beelden van o.a. porseleinen beeldjes of vogelkooien in delfts blauw. Dit doet hij omdat delfts blauw en porselein iets is waar Nederland en Japan beide een geschiedenis in hebben.
Het schilderij “Birdcage A” is voor mij een van zijn mooiste werken. De prachtige verstilde registratie van het bijna uit zijn voegen barstende kooitje krijgt een iconische en monumentale waarde door het midden in de grote lege ruimte te plaatsen. Het kooitje vereist ook al die ruimte doordat hij zich probeert los te maken van het geschilderde canvas. Dit schilderij heeft denk ik ook een metaforische waarde, alsof dit de geschilderd vertaling is van wat hij zelf heeft moeten doorstaan om los te komen van zijn Japanse achtergrond.
![]() |
Hidenori Mitsue – Birdcage A, 120×100 cm, 2012 |
Recente reacties